نان جوى سبوسدار و کاسه شیر ترشیده

سویدة پسر غفله مى گوید:

روزى بعد از ظهر محضر على علیه السلام رسیدم ، دیدم حضرت در کنار سفره نشسته و کاسه شیر ترشیده که بویش به مشام مى رسید، در سفره گذاشته و نان خشکى در دست آن حضرت است که سبوسهاى جو در آن نمایان مى باشد.

على علیه السلام گاهى با دست و گاهى نیز به کمک زانو از آن مى شکند و توى کاسه شیر مى ریزد. به من فرمود:

تو نیز بیا از این غذا میل کن !

گفتم : من روزه هستم .

فرمود: از رسول خدا شنیده ام که مى فرمود:

هر کس به خاطر روزه از غذاى مورد علاقه اش خود دارى کند و نخورد، بر خداوند حق است او را از خوردنیهاى بهشتى بخوراند و از آشامیدنیهاى آن بنوشاند.

سویدة مى گوید:

به فضه ، خدمتگزار آن حضرت ، که با کمى فاصله در کنار حضرت ایستاده بود، گفتم :

واى بر تو! چرا درباره این پیر مرد از خدا نمى ترسید و مراعات حال او را نمى کنید، نان از آرد الک نکرده به او مى دهید؟

فضه گفت :

سویدة ! تقصیر ما نیست ، خود آن حضرت دستور داده که نانش از آرد الک نکرده باشد.

سویدة به حضور على علیه السلام برگشت و گفتگوى خود را با فضه به عرض امام رساند.

حضرت فرمود:

پدر و مادرم فداى پیشواى بزرگ اسلام باد، که نانش از آرد الک نکرده بود و تا هنگام مرگ سه روز مرتب از نان گندم سیر نشد.

معلوم شد که على علیه السلام در طعام خوردن نیز پیرو رسول خدا صلى الله علیه و آله بوده است .