بر مشام دلم بوی سیب می آید...

ز عقده های دل من گره گشایی  کن

دوباره  آمدم ای میزبان عطایی  کن

 

بهار توبه و غفران رسید الهی شکر

به بنده ها نظر از عفو  کبریایی کن

 

بهانه جور نمودی که بر درت  آیم

بر آشنای همه ساله هم نوایی کن

 

سفارش ملک داعی است در این ماه

هر آنچه هستی از این در فقط گدایی کن

 

بیا و راضی از این عبد بی سراپا باش

بیا و روزی ما را امام رضایی  کن

 

به خاطر گل روی حسین هم که شده

به عبد عاصی خود باز هم خدایی  کن

 

بدون روضه مناجات بی اثر باشد

نصیب ما سحری رزق کربلایی کن

 

سحر نوای امامی غریب می آید

که بر مشام دلم بوی سیب می آید...