وقتی که تنهای تنها می شوی ،

وقتی که دوستانت ، آنها که نیازمند یاریشان هستی درست در حساس ترین نقطه

رهایت می کنند وقتی که در دست همانان که پشتوانه و

پشتگرمی محسوبشان می کردی ، خنجری می بینی ؛

وقتی زیر سنگی که به استواری اش سوگند می خوردی و تکیه گاهش می شمردی ،

ماری خفته می بینی که در تکان حادثه از خواب جهیده است ؛

وقتی که امواج امتحان ، خاشاک دوستی های سطحی را می رباید و لجن متعفن

خودخواهی و منفعت طلبی را عریان می سازد

وقتی که هیچ تکیه گاهی برایت نمی ماند و هیچ دستی خالصانه به دوستی

گشاده نمی گردد یک ملجا و امید و پناهگاه می ماند

که هیچ حادثه ای نمی تواند او را از تو بگیرد

او حتی در مقابل بدی های تو خوبی می آورد و روی زشتی های تو

پرده ی اغماض می افکند اگر بدانی که محبت و اشتیاق او به تو چقدر است

 

بند بند تنت از هم می گسلد .
او به عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام می فرماید :
اگر آنها که به من پشت می کنند ،میزان اشتیاق مرا نسبت به خویش بدانند ،قالب تهی می کنند .
حتما دانسته ای او کیست .
پس چرا در انتها به او برسی ؟از او آغاز کن
پیش و بیش از همه خدا را دوست بگیر و همو را ملاک و شاخص دوستیهایت قرار بده .
هر که به خدا نزدیکتر و صفات خدایی در او متجلی تر،دوست تروصمیمی تر.
وتو که چنین دوستی و رفاقتی می طلبی، خود پیش از دیگران به خلق وخوی الهی متخلق می شوی ،

دلت همیشه گرم خدا باد .............

(برگرفته از کتاب صمیمانه با جوانان وطنم -سید مهدی شجاعی )