پیده روی قریب به 800 نفر از شهر روداب به امامزاده روستای پروند

دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نیگا کنی

من تو رو نگات کنم ، تو هم منو صدا  کنی

قربون چشات برم،  از راه دوری اومدم

جای دوری نمیره، اگه به من نگا کنی

دل من زندونیه، تویی که تنها میتونی

قفسو واکنی و پرنده رو رها کنی

 
میشه کنج حرمت گوشه قلب من باشه
از خدا میخوام، کمی نیگا به زیر پات کنی

دلمو گره زدم به ضریحت دارم میرم

دوست دارم تا من میام، زود گره ها رو واکنی

 نوکر آن نیست که در کیسه پشیزی دارد

نوکـــر آن است که اربــــاب عزیزی دارد!

در کوی عشق، درد و بلا کم نمی شود
از باغ خلد، برگ و نوا کم نمی شود



تیغ شهادتست دل گرم را علاج
این تشنگی به آب بقاء کم نمی شود



قاصد، تسلی دل عاشق نمی دهد  
شوق حرم به قبله نما، کم نمی شود

آنچه در راه طلب خسته نگردد هرگز

پای پر آبله و بادیه پیمای من است

آقاجون !

مارا قدردان نعمت بی بدیل همسایه گی ات بگردان .

کریما !

ما مردمی بی مرامیم، تو را که ولی نعمت مایی از خانه خودت که قلب ماست می رانیم

و نامحرم را در خانه تو مستقر می گردانیم .  به ما مرام ومعرفت مرحمت بفرما

السلام علیک یا سلطان سید ابراهیم ابن موسی ابن جعفر (ع)