ای باران ببار

نیایش نوزدهم . دعاى آن حضرت است به هنگام طلب باران در خشکسالى.                                    اى خداوند، باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانى فزاینده و ریزنده، از ابرى در آفاق رونده و گیاهان زیبا رویاننده، رحمت خود بر ما ارزانى دار.

اى خداوند، میوه‏ها را برسان و بر بندگانت احسان فرماى، گلها را شکفته گردان و زمین خود زنده نماى. فرشتگان خود، آن فرستادگان بزرگوار را بفرماى تا از سوى تو، بارانى سودمند و پیوسته و فراوان و گسترده و تند بار بیاورند و همه جا را سیراب سازند، تا زمین مرده را زنده نمایى و هر چه را از دست رفته است بازگردانى و آنچه روییدنى است برویانى و در روزى مردم گشایش دهى، با چنان ابرى انبوه، گرانبار،                      

خوش و بى‏زیان و از کران تا کران، که از آن آواز تندر آید و بارانش ملایم و پر دوام بود و برقش فریبناک نبود.

اى خداوند، ما را از بارانى که به فریاد رسنده، قحط زداینده، گیاه رویاننده، فراگیرنده و فراوان بارنده سیراب نماى، تا گیاهان ایستاده را طراوت تازه دهى و گیاهان بر زمین خفته را بر پاى دارى.

اى خداوند، بارانى برسان آن سان که آب‏ها از تپه‏ها روان دارى و چاهها از آب‏ها پر سازى و رودها به خروش آرى و نباتات برویانى و در همه شهرها ارزانى پدید آرى و چارپایان و مردمان به تن و توش آرى و براى ما خوردنیهاى خوش و گوارا کامل گردانى و کشته‏هاى ما برویانى و پستانهاى ستوران پر شیر سازى و بر نیروى ما نیرویى دیگر افزایى.

اى خداوند، سایه ابر بر ما باد سموم مگردان و خنکى‏اش را شوم منماى. چنان مباد که به جاى باران بر سر ما سنگ ببارد و به جاى آب شیرین و گوارا آب تلخ و شور.

بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را از برکات زمین و آسمان‏ها روزى ده. انّک على کلّ شی‏ء قدیر.                                                                                                 ترجمه‏صحیفه‏سجادیه(آیتى) ص :  119