سخنان گهربار امام جواد ع

فرمود: چیزى که عارى از میانه و ناف است. گفتم: دیگران گویند: چیزى است که درون ندارد، فرمود: هر چه درون دارد داراى میانه و ناف نیز هست. 7- أبو هاشم جعفرى- روزى که آن حضرت دخت مأمون امّ الفضل را بهمسرى گرفت- به او عرض کرد: مولاى من! برکت این روز بر ما سنگین و گران بود! فرمود: اى أبو هاشم، برکات الهى امروز بر ما بزرگ است، گفتم: آرى مولاى من! پس در این روز چه گویم؟ فرمود: خیر بگو که همان بتو خواهد رسید، گفتم: مولاى من، همین کار را مى‏کنم و با آن مخالفت نمى‏ورزم، فرمود: در این صورت راه یافته‏اى و جز خیر نخواهى دید. 8- و در نامه‏اى به یکى از دوستان خود نوشت: امّا از این دنیا ما نیز بهرمندیم، ولى هر کس که عقیده‏اش مطابق عقیده و مذهب رفیق و یارش گردد، هر جا باشد با او است، و آخرت سراى پایندگى است. 9- تأخیر در توبه غفلت است و بى‏خبرى، و امروز و فردا کردن بسیار حیرت است و سرگردانى، و بهانه‏تراشى بر خدا مایه هلاکت، و اصرارورزیدن بر گناه ایمنى و آسودگى از مکر (ناگاه گرفتن) خدا است، «و از مکر خداى جز مردم زیانکار خود را ایمن نمى‏دانند- اعراف: 99». 10- و نقل است: ساربانى امام جواد علیه السّلام را از مدینه به کوفه آورد و با اینکه چهار صد دینار به او داده بود باز هم بر سر صله و پاداش چانه مى‏زد، آن حضرت فرمود: سبحان اللَّه! مگر از این مطلب غافلى که زیادى و فضل الهى زمانى قطع مى‏گردد که شکرگزارى بندگان قطع شود؟! 11- بیعت زنان با رسول خدا صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم این گونه بود که پیامبر دست مبارک خود را بداخل ظرف آبى داخل نموده و خارج مى‏ساخت، و زنان نیز به نشانه اقرار و ایمان به خدا و تأیید پیامبر و آنچه از ایشان تعهّد مى‏گرفت دست خود را در همان ظرف آب فرو مى‏بردند. 12- آشکار نمودن هر چیز پیش از استحکام، فساد انگیز است. 13- فرد مؤمن به توفیق الهى، و اندرزگوى درونى، و پذیرش فرد خیرخواه نیازمند و محتاج است.